Inne fundamenty...
"...aby [...] w Panu się chlubił ten, kto się chlubi [...] Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus." 1 List do Koryntian 1,31; 3,11)
Zwiedzeni chrześcijanie nie są niestety zjawiskiem marginalnym. Freudowsko-jungowskie bezzasadne mity o determinizmie psychicznym i nieświadomości zyskały tak szerokie uznanie, że kształtują dziś myślenie rzesz wierzących. Szamanistyczna wizualizacja pojawia się w rozmaitych technikach, jak uzdrowienie wewnętrzne i homoedukacja, ostatnio objęła też różne formy autohipnozy, od pozytywnych afirmacji i pozytywnego wyznawania po taśmy oddziałujące na podświadomość. Ten omam zdołał dotknąć każdą sferę życia chrześcijańskiego i roznosi zakażenie po całym kościele, od charyzmatyków po niecharyzmatyków, od liberałów po chrześcijan ewangelikalnych, od katolików po protestantów, od duchownych po laikat. Psychologia jako główny nośnik oszustwa, koń trojański par excellence, pokonała wszelkie przeszkody.
W 1973 roku Jay Adams, autor wielu publikacji poświęconych chrześcijańskiemu poradnictwu, wygłosił serię wykładów w jednym z czołowych seminariów ewangelikalnych. Podkreślał konieczność wiernego trzymania się Biblii i unikania wpływów psychologii. Powiedział studentom i wykładowcom: „Nie sądzę, że potrzeba rozwijać ten temat [...] jestem pewien, że zaproszono mnie tu z wykładami przede wszystkim ze względu na wspólnotę przekonań względem tego zupełnie podstawowego imperatywu."
Adams wyłożył swe poglądy w sposób jednoznaczny: „Moim zdaniem obrona dogmatów psychiatrycznych i psychologicznych, ich tolerowanie i praktykowanie w kościele mają charakter w identycznym stopniu pogański i heretycki (a wobec tego niebezpieczny) co szerzenie nauk najcudaczniejszych sekt. Podstawową różnica to tylko to, że sekty są mniej groźne, bo ich błędy dają się łatwiej zidentyfikować." Adams ostrzegł grupę przyszłych duszpasterzy:
"Członkowie waszych kościołów, starsi, diakoni oraz inni duszpasterze (nie mówiąc już o wierzących, którzy są psychiatrami czy psychologami) zechcą być może wywierać na was naciski i próbować odwieść was od zdrowego postanowienia, by poradnictwo opierać wyłącznie o Pismo Święte. Mogą twierdzić z uporem, że nie należy używać Biblii jako podręcznika poradnictwa, mogą próbować was ośmieszać i przekonywać, że seminarium nie przygotowało was dość dobrze, kusić, byście korzystali z wszelakich rodzajów atrakcyjnych narzędzi psychologicznych jako dodatków do Biblii, i ogólnie rzecz biorąc żądać, byście porzucili to, co mniej lub bardziej otwarcie będą określać jako arogancką,ograniczoną i beznadziejnie nieprzydatną podstawę poradnictwa.
Mogą nawet grozić i ostrzegać was, czyniąc z biblijnej metody karykaturę: „Pomyślcie tylko, ile krzywdy można wyrządzić aplikując wersety biblijne jak recepty i pigułki." *
* Jay E. Adams, The Use of the Scriptures in Counseling
Owo seminarium jest w dalszym ciągu bastionem prawdy biblijnej i jako jedno z nielicznych nie posiada wydziałów psychologii. Psychologia zdołała jednak pomimo tego utorować tam sobie coraz liczniejsze wejścia. Dwanaście lat po wykładach Adamsa zajęcia, które nadal noszą nazwę „duszpasterstwo", są prowadzone przez dwóch psychiatrów i psychologa - zwolenników bardzo rozpowszechnionego błędnego poglądu, iż psychologia ma charakter naukowy - podczas gdy w rzeczywistości jest to pseudonauka, pełna sprzeczności i chaosu. Skrypt [obecnie] używany w seminarium, napisany wspólnie przez wykładowców duszpasterstwa, stanowi całkowite zaprzeczenie tego, co Jay Adams uznał za orientację uczelni w roku 1973: „Podstawowa idea, którą chcemy w tej książce zawrzeć, to ta, że wszelka prawda jest Bożą prawdą, bez względu na to, gdzie ją znajdujemy; [...] autorzy mają nadzieję, że niniejsza pozycja pomoże zredukować wszelkie antagonistyczne uczucia, jakie wierzący mogą żywić ku psychologii."
Fragment pochodzi z książki "Zwiedzione chrześcijaństwo" z rozdziału "Samoubóstwienie" cała książka w PDF znajduje się pod adresem: http://www.tiqva.pl/ksiazki/204-zwiedzione-chrzecijastwo
Zwiedzeni chrześcijanie nie są niestety zjawiskiem marginalnym. Freudowsko-jungowskie bezzasadne mity o determinizmie psychicznym i nieświadomości zyskały tak szerokie uznanie, że kształtują dziś myślenie rzesz wierzących. Szamanistyczna wizualizacja pojawia się w rozmaitych technikach, jak uzdrowienie wewnętrzne i homoedukacja, ostatnio objęła też różne formy autohipnozy, od pozytywnych afirmacji i pozytywnego wyznawania po taśmy oddziałujące na podświadomość. Ten omam zdołał dotknąć każdą sferę życia chrześcijańskiego i roznosi zakażenie po całym kościele, od charyzmatyków po niecharyzmatyków, od liberałów po chrześcijan ewangelikalnych, od katolików po protestantów, od duchownych po laikat. Psychologia jako główny nośnik oszustwa, koń trojański par excellence, pokonała wszelkie przeszkody.
W 1973 roku Jay Adams, autor wielu publikacji poświęconych chrześcijańskiemu poradnictwu, wygłosił serię wykładów w jednym z czołowych seminariów ewangelikalnych. Podkreślał konieczność wiernego trzymania się Biblii i unikania wpływów psychologii. Powiedział studentom i wykładowcom: „Nie sądzę, że potrzeba rozwijać ten temat [...] jestem pewien, że zaproszono mnie tu z wykładami przede wszystkim ze względu na wspólnotę przekonań względem tego zupełnie podstawowego imperatywu."
Adams wyłożył swe poglądy w sposób jednoznaczny: „Moim zdaniem obrona dogmatów psychiatrycznych i psychologicznych, ich tolerowanie i praktykowanie w kościele mają charakter w identycznym stopniu pogański i heretycki (a wobec tego niebezpieczny) co szerzenie nauk najcudaczniejszych sekt. Podstawową różnica to tylko to, że sekty są mniej groźne, bo ich błędy dają się łatwiej zidentyfikować." Adams ostrzegł grupę przyszłych duszpasterzy:
"Członkowie waszych kościołów, starsi, diakoni oraz inni duszpasterze (nie mówiąc już o wierzących, którzy są psychiatrami czy psychologami) zechcą być może wywierać na was naciski i próbować odwieść was od zdrowego postanowienia, by poradnictwo opierać wyłącznie o Pismo Święte. Mogą twierdzić z uporem, że nie należy używać Biblii jako podręcznika poradnictwa, mogą próbować was ośmieszać i przekonywać, że seminarium nie przygotowało was dość dobrze, kusić, byście korzystali z wszelakich rodzajów atrakcyjnych narzędzi psychologicznych jako dodatków do Biblii, i ogólnie rzecz biorąc żądać, byście porzucili to, co mniej lub bardziej otwarcie będą określać jako arogancką,ograniczoną i beznadziejnie nieprzydatną podstawę poradnictwa.
Mogą nawet grozić i ostrzegać was, czyniąc z biblijnej metody karykaturę: „Pomyślcie tylko, ile krzywdy można wyrządzić aplikując wersety biblijne jak recepty i pigułki." *
* Jay E. Adams, The Use of the Scriptures in Counseling
Owo seminarium jest w dalszym ciągu bastionem prawdy biblijnej i jako jedno z nielicznych nie posiada wydziałów psychologii. Psychologia zdołała jednak pomimo tego utorować tam sobie coraz liczniejsze wejścia. Dwanaście lat po wykładach Adamsa zajęcia, które nadal noszą nazwę „duszpasterstwo", są prowadzone przez dwóch psychiatrów i psychologa - zwolenników bardzo rozpowszechnionego błędnego poglądu, iż psychologia ma charakter naukowy - podczas gdy w rzeczywistości jest to pseudonauka, pełna sprzeczności i chaosu. Skrypt [obecnie] używany w seminarium, napisany wspólnie przez wykładowców duszpasterstwa, stanowi całkowite zaprzeczenie tego, co Jay Adams uznał za orientację uczelni w roku 1973: „Podstawowa idea, którą chcemy w tej książce zawrzeć, to ta, że wszelka prawda jest Bożą prawdą, bez względu na to, gdzie ją znajdujemy; [...] autorzy mają nadzieję, że niniejsza pozycja pomoże zredukować wszelkie antagonistyczne uczucia, jakie wierzący mogą żywić ku psychologii."
Fragment pochodzi z książki "Zwiedzione chrześcijaństwo" z rozdziału "Samoubóstwienie" cała książka w PDF znajduje się pod adresem: http://www.tiqva.pl/ksiazki/204-zwiedzione-chrzecijastwo
Komentarze
Prześlij komentarz