Czy antyczne „muzy” były duchami?
W mitologii greckiej artyści podlegali prowadzeniu dziewięciu córek, które miał Zeus razem z Mnemozyną. Te nimfy albo mniejsze boginie, które są znane również jako Muzy, inspirowały poetów i artystów. Muza Eturpe inspirowała poezje liryczną, Muza Terpsychora muzykę i tanieć. Johannes Brahms czuł, że gdy komponował był czasami „w zgodzie z nieskończonością”. Chociaż wierzył on, że jego inspiracja pochodzi od Boga, przez jego własną wypowiedź, że „jego świadome myślenie było chwilowo wyłączone w pół-transie” *16 tak, jak to się dzieje u spirytystycznego medium, wychodzi na jaw inne źródło inspiracji. Bóg nie inspiruje żadnego medium w transie. Czajkowski wyznał, że znajdując się pod podobną inspiracją „zachowywał się jak szalony”. *17
Richard Strauss był pewien, że przynajmniej część jego kompozycji zostały podyktowane „przez wszechpotężne istoty”, które nie były z tego świata. *18 Wspaniała opera Giacomo Pucciniego „Madame Butterfly” została mu podyktowana „przez Boga”, o tym był przekonany. *19 Gustav Mahler uważał, że inne moce skłaniały go do komponowania czegoś, czego właściwie nie chciał pisać. George Gershwin zaświadczył, że Błękitna Rapsodia nagle do niego przyszła; miał usłyszeć „kompletną konstrukcje rapsodii od początku do końca”. Muzyk country Harlan Howard mówi o swoim hicie „the Blizzard”, że jego ołówek nieprzerwanie pisał ciągle go zaskakując. Dziwił się: „ czy jakiś wielki kompozytor piosenek w niebie używa mnie jako medium?” *20 Kompozytor operetkowy Rudolf Friml powiedział:
"Siadam przy fortepianie i kładę moje ręce na klawiaturze. I pozwalam się prowadzić duchowi! Nie, ja nigdy nie robię muzyki. Ja jej nigdy nie komponuje, o nie, nie! Jestem narzędziem. Jestem niczym. Jestem używany. To pochodzi od kogoś innego, może od jakiegoś ducha, który mnie używa." *21
Możemy wnioskować, że ci kompozytorzy byli rzeczywiście prowadzeni, jak sami w to wierzyli, przez istoty, które nie należą do tego świata. Ale kim są te istoty? Co z Benny Hinnem, Kennethem Copelandem i innymi wiodącymi charyzmatykami, którzy uważali, że ich inspiruje Duch Święty tak, że wypowiadali proroctwa, które okazywały się fałszywe? A co z twierdzeniami, że niektórym z nich miał się nawet objawić Chrystus?
Czy Jezus naprawdę objawiłby się Yonggo Cho w czerwonym mundurze straży pożarnej, lub Oralowi Robertsowi w 300-metrowej postaci? I czy te niezliczone objawienia dookoła świata mogłyby być Marią, która urodziła Jezusa, kiedy te właśnie objawienia tak wiele fałszywych świadectw o sobie mówią i nieustannie przeczą Biblii? Kim albo czym są te istoty? Jakie są ich zamiary? Pytanie o ich tożsamość i zamiary wymaga dokładnej odpowiedzi.
Identyfikacja nowoczesnej „Muzy”
Kluczową rolę muzyki w okultyzmie da się wywieść aż z początków zapisywania historii. Dla Voodoo i większości form szamanizmu, z którym blisko spokrewniona jest muzyka rockowa, nieodzowny jest dźwięk bębnów i grzechotek. „Chrześcijańskie grupy rockowe” imitują ten dźwięk, który szamani od dawna używali do zaklinania demonów. Ray Manzarek z grupy The Doors, grający na klawiszach, wyjaśnia związek między szamanizmem a muzyka rockową:
"Gdy sybirski szaman przygotowuje się do transu zbierają się wszyscy ludzie z wioski … i grają na wszystkich instrumentach, jakie mają, żeby w ten sposób wysłać go w podróż (w trans i opętanie)…"
U The Doors na koncertach było tak samo … myślę, że nasze doświadczenia z narkotykami nam pomogły, dojść do tego (do transu) szybciej.
To było tak, jakby Jim (Morrison) był elektrycznym szamanem a my jego elektryczną grupą szamańską, która dudniła za nim … waliliśmy i tłukliśmy bez przerwy, i kawałek po kawałku przychodziło to do niego… Czasami był wręcz niewiarygodny. Wręcz fascynujący. I publiczność tez to czuła!" *22
Wiele gwiazd rocka praktykowało okultyzm i wyznają tajemne źródło inspiracji. John Lennon jako nastolatek mówił o doświadczeniach okultystycznych: „byłem przyzwyczajony wpaść dosłownie w trans w stanie alfa … i widzieć te halucynacyjne obrazy w mojej zmieniającej się twarzy, która stawała się śmieszna i spełniona”. *23
O swoim pisaniu piosenek Lennon mówił: „to jest jak opętanie: jak jasnowidz albo medium”. *24 Wielu gwiazdom rocka, z Elvisem Presleyem na czele, trzeba w dużej mierze przypisać podżeganie młodzieży do buntu i nastawianie ich przeciwko Bogu i Biblii. Derek Taylor, rzecznik prasowy Beatlesów, przyznał: "Oni są na wskroś antychrześcijańscy. Myślę, że ja też jestem antychrześcijański, ale oni są tak antychrześcijańscy, że mnie to szokuje." *25
Keith Richards z Rolling Stones powiedział: : piosenki Stonesów powstawały spontanicznie, jak inspiracja przy seansie. Melodie przychodziły od tak, jakby Stones byli jako twórcy piosenek tylko chętnym i otwartym medium”. *26 Yoko Ono mówiła o Beatelsach: „Byli jak medium. Nie byli wszystkiego świadomi, co mówili, ale to przychodziło przez nich i ponad nimi.” *27 Marc Storace, piosenkarz grupy heavy-metalowej Krokus, mówił o procesie inspiracji:
"Nie da się tego pisać, najwyżej jako tajemniczą energię, która przenika do mojego ciała z metafizycznego poziomu. To jest prawie tak, jakby się było medium.” *28
„Mały Richard” powiedział: „podlegałem prowadzeniu i rozkazom jakiejś innej mocy. Mocom ciemności … o których wielu myśli, że nie istnieją. Moc diabła. Szatan.” *29 Jim Morrison nazwał duchy, na punkcie których miał obsesję „władcy” – „panowie” i napisał tomik z wierszami o nich. *30 Kreatywność folkowo-rockowej artystki Joni Mitchell pochodzi od jej ducha przewodniego „sztuka”. Gdy on „wołał”, nic nie mogło jej zatrzymać. *31
Dzisiejsi muzycy dają to samo jednomyślne świadectwo o inspiracji przez pozaziemskie istoty, jak to znaleźliśmy u najsławniejszych kompozytorów przeszłości. Dzisiejsi muzycy przyznają jednak, że większość ich inspiracji pochodzi ze złego źródła. Dlaczego mielibyśmy wątpić w ich świadectwo? David Lee Roth, który napisał „Running with the Devil” („Podróże z diabłem”) i nazywał siebie „mistrzem toastów za niemoralną większość”, przyznał, że celem świata rocka jest wzywanie złych duchów i oddawanie się im:
"Oddam im mojego ducha. Tak naprawdę już tego próbowałem. Samemu się wprowadza w ten stan i pogrąża w błaganiach do bogów-demonów …" *32
Super gwiazda Jimi Hendrix nie był taki chętny do opętania, raczej wydaje się, że był bardziej ofiarą. Znany jako „największy gitarzysta rockowy” i „dziecko Voodoo wieku Wodnika” Hendrix wierzył, że jest „opętany przez jakiegoś ducha”. Jego pierwsza dziewczyna Fayne Pridgon mówiła:
"Ciągle mówił o jakimś diable albo czymś, co jest w nim … i nie miał nad tym żadnej kontroli, nie wiedział, co go do tego skłaniało, że zachowywał się akurat tak, a nie inaczej … a piosenki … tak po prostu z niego wychodziły. Był tak dręczony i rozdarty … i często mówił o … kimś, kto miałby wypędzić z niego tego demona." *33
Steven Halpern, jeden z najbardziej znanych kompozytorów New-Age, potwierdza: „zacząłem nagrywać to, co otrzymywałem w transie lub w stanach świadomości … to w końcu doprowadzało do tego, że byłem prowadzony.” *34
Taki rodzaj prowadzenia przez ducha jest rozpowszechniony. W rozdziale 1 mówiliśmy o naukowcu nuklearnych, który otrzymywał od istoty duchowej wgląd w wyższe koncepcje. Stwierdziliśmy, że Chester Carlson, wynalazca procesu ksero-kopiowania, otrzymał prowadzenie do swojego wynalazku ze świata duchów. *35 Naukowiec medyczny Andrija Puharich, który ma ponad 50 patentów, zajął stanowisko odnośnie tych dziwnych inspiracji:
"Ja osobiście jestem o tym przekonany, ż wyższe istoty z innych światów wznowiły dialog z ludzkością … Nie wątpię wprawdzie w ich egzystencję … ale nie wiem … jakie są ich cele odnośnie ludzkości." *36
Fragment, pochodzi z książki Dave Hunta "Inwazja Okultyzmu" [Occult Invasion] Eugene, Oregon 1998
Tłumaczenie z języka niemieckiego: Sylwia
Przypisy:
16. Willis Harman and Howard Rheingold, Higher Creativity ( Jeremy P. Tarcher, 1984), pp. 46–47; cited in Klimo,
Channeling, p. 314.
17. P.E. Vernon, ed., Creativity Selected Readings (Penguin Books, 1970), p. 57.
18. Harman and Rheingold, Higher Creativity, p. 46.
19. Ibid.
20. Klimo, Channeling, pp. 314–15.
21. Ibid.
22. Jerry Hopkins and Daniel Sugerman, No One Here Gets Out Alive (Warner Books, 1980), pp. 158–60.
23. The Playboy Interviews with John Lennon and Yoko Ono (Berkeley, 1982), p. 169.
24. Ibid., p. 203.
25. Saturday Evening Post, August 6, 1964.
26. Rolling Stone, May 5, 1977, p. 55.
27. Playboy Interviews, p. 106.
28. Circus, January 31, 1984, p. 70.
29. Charles White, The Life and Times of Little Richard (Harmony Books, 1984), p. 206.
30. James Douglas Morrison, The Lords and New Creatures (Simon & Schuster, 1970).
31. Time, December 16, 1974, p. 39.
32. Rock, April 1984, p. 30.
33. Sound track from film Jimi Hendrix, interview with Fayne Pridgon (side 4).
34. Ibid.
35. Chester Carlson, New Frontiers Center Newsletter, Fall/Winter 1986, p. 9.
36. Andrija Puharich, Uri: A Journal of the Mystery of Uri Geller (New York, 1975), p. 213.
Richard Strauss był pewien, że przynajmniej część jego kompozycji zostały podyktowane „przez wszechpotężne istoty”, które nie były z tego świata. *18 Wspaniała opera Giacomo Pucciniego „Madame Butterfly” została mu podyktowana „przez Boga”, o tym był przekonany. *19 Gustav Mahler uważał, że inne moce skłaniały go do komponowania czegoś, czego właściwie nie chciał pisać. George Gershwin zaświadczył, że Błękitna Rapsodia nagle do niego przyszła; miał usłyszeć „kompletną konstrukcje rapsodii od początku do końca”. Muzyk country Harlan Howard mówi o swoim hicie „the Blizzard”, że jego ołówek nieprzerwanie pisał ciągle go zaskakując. Dziwił się: „ czy jakiś wielki kompozytor piosenek w niebie używa mnie jako medium?” *20 Kompozytor operetkowy Rudolf Friml powiedział:
"Siadam przy fortepianie i kładę moje ręce na klawiaturze. I pozwalam się prowadzić duchowi! Nie, ja nigdy nie robię muzyki. Ja jej nigdy nie komponuje, o nie, nie! Jestem narzędziem. Jestem niczym. Jestem używany. To pochodzi od kogoś innego, może od jakiegoś ducha, który mnie używa." *21
Możemy wnioskować, że ci kompozytorzy byli rzeczywiście prowadzeni, jak sami w to wierzyli, przez istoty, które nie należą do tego świata. Ale kim są te istoty? Co z Benny Hinnem, Kennethem Copelandem i innymi wiodącymi charyzmatykami, którzy uważali, że ich inspiruje Duch Święty tak, że wypowiadali proroctwa, które okazywały się fałszywe? A co z twierdzeniami, że niektórym z nich miał się nawet objawić Chrystus?
Czy Jezus naprawdę objawiłby się Yonggo Cho w czerwonym mundurze straży pożarnej, lub Oralowi Robertsowi w 300-metrowej postaci? I czy te niezliczone objawienia dookoła świata mogłyby być Marią, która urodziła Jezusa, kiedy te właśnie objawienia tak wiele fałszywych świadectw o sobie mówią i nieustannie przeczą Biblii? Kim albo czym są te istoty? Jakie są ich zamiary? Pytanie o ich tożsamość i zamiary wymaga dokładnej odpowiedzi.
Identyfikacja nowoczesnej „Muzy”
Kluczową rolę muzyki w okultyzmie da się wywieść aż z początków zapisywania historii. Dla Voodoo i większości form szamanizmu, z którym blisko spokrewniona jest muzyka rockowa, nieodzowny jest dźwięk bębnów i grzechotek. „Chrześcijańskie grupy rockowe” imitują ten dźwięk, który szamani od dawna używali do zaklinania demonów. Ray Manzarek z grupy The Doors, grający na klawiszach, wyjaśnia związek między szamanizmem a muzyka rockową:
"Gdy sybirski szaman przygotowuje się do transu zbierają się wszyscy ludzie z wioski … i grają na wszystkich instrumentach, jakie mają, żeby w ten sposób wysłać go w podróż (w trans i opętanie)…"
U The Doors na koncertach było tak samo … myślę, że nasze doświadczenia z narkotykami nam pomogły, dojść do tego (do transu) szybciej.
To było tak, jakby Jim (Morrison) był elektrycznym szamanem a my jego elektryczną grupą szamańską, która dudniła za nim … waliliśmy i tłukliśmy bez przerwy, i kawałek po kawałku przychodziło to do niego… Czasami był wręcz niewiarygodny. Wręcz fascynujący. I publiczność tez to czuła!" *22
Wiele gwiazd rocka praktykowało okultyzm i wyznają tajemne źródło inspiracji. John Lennon jako nastolatek mówił o doświadczeniach okultystycznych: „byłem przyzwyczajony wpaść dosłownie w trans w stanie alfa … i widzieć te halucynacyjne obrazy w mojej zmieniającej się twarzy, która stawała się śmieszna i spełniona”. *23
O swoim pisaniu piosenek Lennon mówił: „to jest jak opętanie: jak jasnowidz albo medium”. *24 Wielu gwiazdom rocka, z Elvisem Presleyem na czele, trzeba w dużej mierze przypisać podżeganie młodzieży do buntu i nastawianie ich przeciwko Bogu i Biblii. Derek Taylor, rzecznik prasowy Beatlesów, przyznał: "Oni są na wskroś antychrześcijańscy. Myślę, że ja też jestem antychrześcijański, ale oni są tak antychrześcijańscy, że mnie to szokuje." *25
Keith Richards z Rolling Stones powiedział: : piosenki Stonesów powstawały spontanicznie, jak inspiracja przy seansie. Melodie przychodziły od tak, jakby Stones byli jako twórcy piosenek tylko chętnym i otwartym medium”. *26 Yoko Ono mówiła o Beatelsach: „Byli jak medium. Nie byli wszystkiego świadomi, co mówili, ale to przychodziło przez nich i ponad nimi.” *27 Marc Storace, piosenkarz grupy heavy-metalowej Krokus, mówił o procesie inspiracji:
"Nie da się tego pisać, najwyżej jako tajemniczą energię, która przenika do mojego ciała z metafizycznego poziomu. To jest prawie tak, jakby się było medium.” *28
„Mały Richard” powiedział: „podlegałem prowadzeniu i rozkazom jakiejś innej mocy. Mocom ciemności … o których wielu myśli, że nie istnieją. Moc diabła. Szatan.” *29 Jim Morrison nazwał duchy, na punkcie których miał obsesję „władcy” – „panowie” i napisał tomik z wierszami o nich. *30 Kreatywność folkowo-rockowej artystki Joni Mitchell pochodzi od jej ducha przewodniego „sztuka”. Gdy on „wołał”, nic nie mogło jej zatrzymać. *31
Dzisiejsi muzycy dają to samo jednomyślne świadectwo o inspiracji przez pozaziemskie istoty, jak to znaleźliśmy u najsławniejszych kompozytorów przeszłości. Dzisiejsi muzycy przyznają jednak, że większość ich inspiracji pochodzi ze złego źródła. Dlaczego mielibyśmy wątpić w ich świadectwo? David Lee Roth, który napisał „Running with the Devil” („Podróże z diabłem”) i nazywał siebie „mistrzem toastów za niemoralną większość”, przyznał, że celem świata rocka jest wzywanie złych duchów i oddawanie się im:
"Oddam im mojego ducha. Tak naprawdę już tego próbowałem. Samemu się wprowadza w ten stan i pogrąża w błaganiach do bogów-demonów …" *32
Super gwiazda Jimi Hendrix nie był taki chętny do opętania, raczej wydaje się, że był bardziej ofiarą. Znany jako „największy gitarzysta rockowy” i „dziecko Voodoo wieku Wodnika” Hendrix wierzył, że jest „opętany przez jakiegoś ducha”. Jego pierwsza dziewczyna Fayne Pridgon mówiła:
"Ciągle mówił o jakimś diable albo czymś, co jest w nim … i nie miał nad tym żadnej kontroli, nie wiedział, co go do tego skłaniało, że zachowywał się akurat tak, a nie inaczej … a piosenki … tak po prostu z niego wychodziły. Był tak dręczony i rozdarty … i często mówił o … kimś, kto miałby wypędzić z niego tego demona." *33
Steven Halpern, jeden z najbardziej znanych kompozytorów New-Age, potwierdza: „zacząłem nagrywać to, co otrzymywałem w transie lub w stanach świadomości … to w końcu doprowadzało do tego, że byłem prowadzony.” *34
Taki rodzaj prowadzenia przez ducha jest rozpowszechniony. W rozdziale 1 mówiliśmy o naukowcu nuklearnych, który otrzymywał od istoty duchowej wgląd w wyższe koncepcje. Stwierdziliśmy, że Chester Carlson, wynalazca procesu ksero-kopiowania, otrzymał prowadzenie do swojego wynalazku ze świata duchów. *35 Naukowiec medyczny Andrija Puharich, który ma ponad 50 patentów, zajął stanowisko odnośnie tych dziwnych inspiracji:
"Ja osobiście jestem o tym przekonany, ż wyższe istoty z innych światów wznowiły dialog z ludzkością … Nie wątpię wprawdzie w ich egzystencję … ale nie wiem … jakie są ich cele odnośnie ludzkości." *36
Fragment, pochodzi z książki Dave Hunta "Inwazja Okultyzmu" [Occult Invasion] Eugene, Oregon 1998
Tłumaczenie z języka niemieckiego: Sylwia
Przypisy:
16. Willis Harman and Howard Rheingold, Higher Creativity ( Jeremy P. Tarcher, 1984), pp. 46–47; cited in Klimo,
Channeling, p. 314.
17. P.E. Vernon, ed., Creativity Selected Readings (Penguin Books, 1970), p. 57.
18. Harman and Rheingold, Higher Creativity, p. 46.
19. Ibid.
20. Klimo, Channeling, pp. 314–15.
21. Ibid.
22. Jerry Hopkins and Daniel Sugerman, No One Here Gets Out Alive (Warner Books, 1980), pp. 158–60.
23. The Playboy Interviews with John Lennon and Yoko Ono (Berkeley, 1982), p. 169.
24. Ibid., p. 203.
25. Saturday Evening Post, August 6, 1964.
26. Rolling Stone, May 5, 1977, p. 55.
27. Playboy Interviews, p. 106.
28. Circus, January 31, 1984, p. 70.
29. Charles White, The Life and Times of Little Richard (Harmony Books, 1984), p. 206.
30. James Douglas Morrison, The Lords and New Creatures (Simon & Schuster, 1970).
31. Time, December 16, 1974, p. 39.
32. Rock, April 1984, p. 30.
33. Sound track from film Jimi Hendrix, interview with Fayne Pridgon (side 4).
34. Ibid.
35. Chester Carlson, New Frontiers Center Newsletter, Fall/Winter 1986, p. 9.
36. Andrija Puharich, Uri: A Journal of the Mystery of Uri Geller (New York, 1975), p. 213.
Komentarze
Prześlij komentarz