Przedefiniowanie chrześcijaństwa za pomocą ekologii

Uczczenie bogini

Jak można się spodziewać, wiara w Gaję jest bardzo atrakcyjna dla feministek a nawet dla tych w ich ruchu, którzy nazywają siebie chrześcijanami. W chrześcijańskim Kościele pojawił się ruch wywodzący się z konferencji „Zmiana postrzegania Boga, społeczności i Kościoła” [Re-Imagining God, the Community and the Church], która odbyła się 4-7 listopada 1993 roku w Minneapolis, w stanie Minnesota. Jedna z mówców, Chung Kyun Kyung, prezbiterianka z Korei Południowej, na zgromadzeniu chrześcijańskim oznajmiła:

Chcę podzielić się z Wami trzema obrazami Boga, które są tak dominujące w Azji, oraz tym, jak te wyobrażenia przekształciły moją chrześcijańską wiarę i moje teologiczne zrozumienie Boga. Te trzy boginie, o których chcę opowiedzieć, to Kali, Kwan'ŭm i Enna. Są one moją nową Trójcą. Uznaję Kali za boginię sprawiedliwości. (…) Kali, hinduistyczne wyobrażenie, jest przeważnie umiejscowiona w Indiach i Sri Lance. Kwan'ŭm to buddyjski obraz boga. (…) Enna oznacza matkę i Enna oznacza ziemię. To rdzenne bóstwo Filipin. (…)*11 Kościół chrześcijański był od zawsze bardzo patriarchalny. Dlatego tu jesteśmy – aby zniszczyć patriarchalne bałwochwalstwo chrześcijaństwa.*12

 

Zamiast wyrzucenia ze swojego kościoła i odcięcia przez społeczność chrześcijańską za swoje bezczelne bluźnierstwo, Chung jest niezwykle ceniona. Osiemnaście miesięcy przed tą konferencją w Minneapolis, wygłosiła przemówienie na sesji ogólnej konferencji międzynarodowej Siódmego Zjazdu Światowej Rady Kościołów w dniach 7–9 lutego 1992 roku w Australii (Canberra). Z dreszczem obrzydzenia przytaczam jej nienawistne słowa przeciwko Bogu Biblii i jej nikczemne wypaczenie chrześcijaństwa oraz osoby Ducha Świętego. A jednak uczestnicy tego zjazdu nagrodzili Chung owacją na stojąco. Prasa ekumeniczna donosiła:

 

Łącząc werbalne fajerwerki z występem koreańskich i aborygeńskich tancerzy, Chung dokonała dramatycznej ewokacji żeńskiego Ducha Świętego. Powiązała on tego ducha z duchem Hagar – egipskiej niewolnicy z Księgi Rodzaju, o której powiedziała, że: „została wykorzystana i porzucona przez Sarę i Abrahama”.

 

Następnie Chung spaliła kartkę papieru z imionami innych wykorzystanych w ten sposób duchów – które, jak określiła, są pełne „han”, koreańskiego słowa oznaczającego gniew – i utożsamiła te duchy z ofiarami Holocaustu, wojownikami o wolność, zabitymi obrońcami niestosowania przemocy, walczącymi koreańskimi kobietami, nędzarzami praz kobietami wcielonymi do japońskiej armii prostytutek w czasie II Wojny Światowej.

 

Chung powiedziała: „Wiem również, że nie wierzę już w wszechmocnego macho, którym jest wojowniczy Bóg ratujący dobrych i karzący złych. (...)”*13

 

Podczas tego samego przemówienia Chung powiedziała o Duchu Świętym: „Nie nękajcie Ducha, wzywając ją ciągle. Ona pracuje z nami ze wszystkich sił. Chung osiemnaście razy wezwała duchy zmarłych, którzy doświadczyli kiedyś niesprawiedliwości. Twierdziła, że bez „usłyszenia krzyków tych duchów, nie możemy usłyszeć głosu Ducha Świętego”. Po wezwaniu ich stwierdziła; „Mam nadzieję, że obecność wszystkich naszych zmarłych przodków nie wywoła u was dyskomfortu”. *14 To z tymi demonicznymi duchami pracuje szaman.

 

Większość zaangażowanych w ruch na rzecz środowiska to przeciwnicy chrześcijaństwa, którzy obarczają winą Biblię i myśl chrześcijańską za kryzys ekologiczny, z którym rzekomo się zmagamy. W swojej serii programów telewizyjnych Joseph Campbell mówi do Billa Moyersa: „Chrześcijańskie oddzielenie materii i ducha… naprawdę wyjałowiło naturę. I europejski umysł, europejskie życie, jako takie, zostało przez to rozdzielenie wytrzebione”. *15 A jednak Campbell odrzuca największą z możliwych „jedność materii i ducha” – wcielenie Chrystusa, kiedy Bóg urodzony na tym świecie stał się człowiekiem.

Chrześcijanie wchodzą na scenę

 

Chrześcijanie przyłączają się do anty-chrześcijańskiego ekumenicznego ruchu, a chrześcijańskie media piszą o tym przychylnie. Jedną z najwcześniej utworzonych organizacji jest Północnoamerykańska Liga ds. Religii i Ekologii [North American Conference on Religion and Ecology – NACRE]. Jej pierwsza międzynarodowa konferencja odbyła się w dniach 16–19 maja 1990 roku w Waszyngtonie (DC) w Katedrze Narodowej.

 

Pełniący wówczas rolę prezesa World Wide Fund for Nature (Światowy Fundusz na rzecz Natury) Jego Wysokość książę Filip, książę Edynburga, był głównym organizatorem tego, co jak miał nadzieję, stanie się czymś podobnym do „Wydarzenia dla Ameryki Północnej na miarę Asyżu”, którym była ekologiczna konferencja wzorowana na spotkaniu w Asyżu zainicjowanym przez Jana Pawła II w 1986 roku, gdzie światowi przywódcy religijni modlili się o pokój. *16 Punktem kulminacyjnym czterodniowego programu była „Międzywyznaniowa ceremonia i religijne perspektywy przyrody: wierzenia buddyjskie, żydowskie, muzułmańskie, sikhów, Indian Lummi oraz chrześcijańskie na temat ochrony środowiska, po której nastąpi międzywyznaniowe błogosławieństwo katedry i gaju dębowego.” *17

 

W marcu 1991 roku Chrześcijańska Komisja ds Życia Południowych Baptystów (Southern Baptists’ Christian Life Commission) z Richardem Landem na czele „przeprowadziła swoje pierwsze ekologiczne seminarium. Później, jesienią, Zjednoczony Kościół Chrystusa (the United Church of Christ) zwołał szczyt ekologiczny dla mniejszości.” W tym samym czasie największa denominacja czarnoskórych – Amerykańska Narodowa Konwencja Baptystów (the National Baptist Convention USA) – zaangażowała się w ruch na rzecz środowiska. *18 W tym samym roku Chrześcijanie Ewangelikalni Dla Społeczeństwa (Evangelicals for Social Action) pomogli zorganizować spotkanie naukowców i przywódców religijnych, aby omówić ratowanie środowiska. Kilka kluczowych denominacji protestanckich wraz z takimi liderami jak Robert Schuller, dyrektor World’s Vision, Robert Seiple, oraz dyrektor Seminarium Teologicznego w Asbury, David McKenna, wyrażali się entuzjastycznie swoje poparcie dla czegoś, co jest w większości pogańskim ruchem. *19

 

Jako przykład poparcia chrześcijańskich mediów dla tego jawnie pogańskiego ruchu – i co za tym idzie, zaangażowania czołowych chrześcijańskich instytucji – magazyn Christianity Today zamieścił pełną uznania informację na temat tej konferencji. Nie zamieszczono ani słowa wzmianki o tym, że źródłem tego było moskiewskie okultystyczne „Globalne Forum”, na którym Carl Sagan zasugerował, że ziemia powinna być „uznana za świętą”, aby ludzie ją traktowali z „troską i szacunkiem”, nie dlatego, że to Bóg ją stworzył, ale ponieważ to ona (Gaja) stworzyła nas. *20

 

W maju 1992 roku wiodący przywódcy ewangelikalni ponownie dołączyli do koalicji nauki z religią sponsorowanej przez „Wspólny apel religii i nauki w sprawie środowiska”. [Joint Appeal by Religion and Science for the Environment.] *21 Przewodniczył jej Sagan wraz z Jamesem Parksem Mortonem, dziekanem Katedry pod wezwaniem świętego Jana Bosko w Nowym Jorku. „Ponad 150 naukowców, teologów i (…) polityków (…) spotkało się w Waszyngtonie (…) wraz z politykami z Kongresu. (…) Wśród uczestniczących ugrupowań religijnych były: Narodowa Rada Kościołów (National Council of Churches), Narodowa Konferencja Biskupów Katolickich (National Conference of Catholic Bishops), Doradztwo dla Środowiska i  Życia Społeczności Żydowskiej (Consultation for the Environment and Jewish Life), oraz Wizja dla Świata (World Vision)”. *22                              

 

„Wspólny Apel” ma siedzibę w olbrzymiej episkopalnej Katedrze pod wezwaniem świętego Jana Bosko (nowy Jork), bastionie New Age oraz ekumenicznego zwiedzenia Antychrysta, gdzie na krzyżu została wystawiona żeńska „Chrystusa”. Bluźniący dziekan Katedry, James Parks Morton, oznajmia: „Jesteśmy coraz bardziej wzywani do świadomości, że ciało Chrystusa to ziemia – biosfera – skóra, w której zawieramy się wszyscy.” *23 Z tego spotkania w maju 1922 roku wyłoniło się środowiskowe konsorcjum o nazwie: Narodowe Partnerstwo Religijne dla Środowiska (The National Religious Partnership for the Environment), w skład którego weszły: Konferencja Amerykańskich Katolików, Narodowa Rada Kościołów, Ewangelikalna Sieć Środowiskowa oraz  Doradztwo dla Środowiska i  Życia Społeczności Żydowskiej. *24

 

Jeszcze inna podobna organizacja – Narodowe Partnerstwo Religijne dla Środowiska (The National Religious Partnership for the Environment, czyli NRPE) powstała w 1993 roku z inicjatywy wiceprezydenta  Gore’a, który również bierze czynny udział we „Wspólnym Apelu”. NRPE również mieści się w Katedrze pod wezwaniem świętego Jana Bosko i rozpropagowała już tysiące zestawów zawierających modlitwy ekologiczne, treści kazań oraz lekcje do szkółek niedzielnych dla katolików, protestantów, żydów, oraz innych ewangelikalnych zgromadzeń w całym naszym kraju. Poza Wizją dla Świata oraz innymi ewangelikalnymi organizacjami zaangażowanymi, znajdują się w tym „Sojourners” oraz „InterVarsity Christian Fellowship” (Międzyuczelniana Wspólnota Chrześcijańska). Także dyrektor NRPE jest przekonany, że eko-kryzys dokona transformacji tego „co znaczy bycie religijnym [i chrześcijaninem] w XXI wieku.”* 25

 

Przedefiniowanie chrześcijaństwa za pomocą ekologii

 

Richard Austin (jeden z mówców na konferencji EarthCare 96) oznajmił: „Chrystus jest w pełni Bogiem i w pełni Ziemią. (…) On przyszedł zbawić świat.” Austin dodał, że zbawianie świata jest także naszym zadaniem: „Słyszę, jak Biblia nas wzywa do odkupienia Stworzenia od destrukcji.”*26 Jednak Chrystus powiedział: „I powiedział do nich: Wy jesteście z niskości, a ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, ja zaś nie jestem z tego świata” (J. 8:23). Ponadto „(…) obecne niebiosa i ziemia przez to samo słowo są utrzymane i zachowane dla ognia na dzień sądu  (…) w którym niebiosa z wielkim hukiem przeminą, żywioły rozpalone ogniem stopią się, a ziemia i dzieła, które są na niej, spłoną” (II P 3:7,10).

 

Thomas Perry, ksiądz katolicki, twierdzi, że eko-kryzys wymaga „określenia na nowo sensu człowieczeństwa [oraz] nowej opowieści o początku wszystkiego”. Zatem należy zrewidować to, o czym mówi Biblia o stworzeniu człowieka w Księdze Rodzaju, jak również znaczenie ludzkości. Musimy przesunąć akcent z prawdopodobieństwa nieba na troskę o ziemię, zaś etyka i moralność muszą obejmować prawa świata naturalnego. Larry Rasmussen, profesor Zjednoczonego Seminarium Teologicznego (Union Theological Seminary), wzywa do „bioduchowej wiary”, w której człowiek jest częścią naturalnego porządku rzeczy „bez specjalnych roszczeń do jego zasobów i bez specjalnych roszczeń wobec Bożej miłości.” *27

 

To pogańskie szaleństwo napiera rozpędu wśród rosnących szeregów chrześcijan ewangelikalnych, którzy teraz twierdzą, że Chrystusowy nakaz głoszenia ewangelii zawiera też ratowanie środowiska naturalnego. To jest przesłaniem kursu pod tytułem: „Zarządzanie środowiskiem naturalnym – perspektywa biblijna” w organizacji „Młodzi z Misją” (Youth with a Mission), który odbył się na Uniwersytecie Narodów (University of Nations) w ich siedzibie na Hawajach. Tak oto chrześcijanie wchodzą w pełne kompromisu partnerstwo z bezbożnymi oraz tracą swój czas i wysiłki na dbanie o ziemię, zamiast przygotowywanie dusz na wieczność.

 

Owszem, powinniśmy gospodarować naturalnymi zasobami w roztropny sposób. Jednak wiele z ostrzeżeń przed zagrożeniami ekologicznymi to przesadzone hasła alarmistów, którzy chcą za ich pomocą propagować humanistyczne rozwiązania. Ponadto większość problemów spowodowana jest egoizmem grzesznego człowieka oraz korupcją bezbożnych rządów. Jezus nie wzywał nas do reformy społeczeństwa. Ludzie potrzebują zostać odnowieni duchowo – narodzeni na nowo przez wiarę w Chrystusa. Chociaż istnieją zasadne problemy dotyczące obecnego czasu na tym świecie, to największą troską powinna być wieczność i niebo.

 

Dyrektor wykonawczy „Wspólnego Apelu”, Paul Gorman, powiedział, że troska o ziemię „jest częścią tego, co będzie wytyczało religijność w przyszłości.” *28 Istotnie ruch ekologiczny redefiniuje znaczenie bycia chrześcijaninem.

Rosnąca koalicja nauki i religii

 

Nowy mariaż religii, nauki i polityki rozpoczął się w 1985 roku od „Globalnego forum przywódców duchowych i politycznych d/s przeżycia ludzkości” [Global Forum of Spiritual and Parliamentary Leaders on Human Survival] . Duchowi i polityczni przywódcy z pięciu kontynentów i reprezentujący pięć największych religii zebrali się, aby planować ekologiczne zbawienie i światowy pokój. Uczestnicy konferencji wydali wspólne oświadczenie: „Wchodzimy w erę globalnego obywatelstwa. (…) Ta nowa świadomość przekracza wszystkie bariery rasowe, religijne i narodowościowe. (…) Popieramy ideę nowego społeczeństwa, gdzie (…) przemoc ustąpi erze wzajemnego i zagwarantowanego dobrostanu i pokoju.” *29  Strzeżmy się czasu, kiedy ludzkość uzna, że osiągnęła „pokój i bezpieczeństwo” (I List do Tesaloniczan 5:3).

 

Ten układ doprowadził w 1988 roku do pięciodniowej konferencji Globalnego Forum w Oksfordzie (Anglia). Polityczni i religijni przywódcy (tym razem w połączeniu z czołowymi naukowcami) z 52 krajów spotkali się ponownie, aby „zjednoczyć wszystkie religie wraz z wszystkimi politycznymi stanowiskami”. Wśród uczestników byli senatorzy i najwybitniejsi naukowcy ze Stanów Zjednoczonych, członkowie naukowych instytucji ze Związku Radzieckiego, sekretarz generalny ONZ, arcybiskup Canterbury, Matka Teresa, ówczesny Dalajlama, politycy, kardynałowie, mnisi hinduistyczni (swami), biskupi, rabini, imamowie i różni zakonnicy. *30 „Końcowe Oświadczenie Konferencji” brzmiało tak:

 

„Przyciągnęła nas tutaj razem wspólna troska o globalne przetrwanie i z tego spotkania wynieśliśmy wspólną świadomość podstawowej jedności ludzkości (…) oraz zrozumienie faktu, że każda osoba ludzka posiada wymiar zarówno duchowy jak i polityczny. (…) Każdy z nas został zmieniony przez doświadczenie tej konferencji (…) i podjęliśmy zobowiązania, które są nieodwołalne.” *31

 

Następne nadeszło Globalne Forum (15–19 stycznia 1990) zorganizowane w Moskwie, w którym wzięło udział 1000 uczestników z 83 krajów – o tym wydarzeniu pisałem wcześniej. Współgospodarzem tego wydarzenia był pierwszy rząd radziecki wybrany w prawdziwie wolnych wyborach, wszystkie radzieckie ugrupowania religijne, radziecka Akademia Nauki oraz Międzynarodowa Fundacja ds. Przetrwania i Rozwoju Ludzkości. W swoim przemówieniu na sesji ogólnej ówczesny senator Al Gore (późniejszy wiceprezydent), który jest południowym baptystą czczącym boginię Gaję, oświadczył, że problemy ekologiczne mogą być rozwiązane tylko na drodze „nowej duchowości” wspólnej wszystkim religiom.

 

Uczestnicy podpisali „Deklarację Moskiewską”. Ta konferencja zaapelowała o „globalną radę duchowych przywódców” *32 oraz „stworzenie międzywyznaniowej modlitwy (…), nowej duchowej i etycznej podstawy dla ludzkiej aktywności na Ziemi.” *33 Sama Deklaracja głosiła: „Ludzkość musi wejść w nowe obcowanie z Naturą” *34 Oczywiście taka deklaracja jest pozbawiona sensu, jeśli ludzkość jest ewolucyjnym potomstwem natury. Czyż zwierzęta, drzewa i rośliny muszą być nakłaniane do znalezienia „nowego obcowania z Naturą”? Więc czemu ludzkość? Ta deklaracja w rzeczywistości była nieświadomym przyznaniem, że człowiek nie jest częścią natury.

Fragment pochodzi z książki Dave Hunta "Inwazja Okultyzmu" [Occult Invasion] Eugene, Oregon 1998

Tłumaczyła: Ania

Dodatek:

The Challenge of the Re-Imagining God Conference

The Joint Appeal in Religion and Science:
Statement by Religious Leaders at the Summit on Environment National Religious Partnership for the Environment

Przypisy:

11. Foundation, lipiec-sierpień 1994, str. 6–7.

12. Christian News, March 21, 1994, str. 8.

13. O Timothy, t. 11, wydanie 3, 1994.

14. O Timothy, t. 9, wydanie 1, 1992.

15. Campbell i Moyers, Power of Myth, str. 197.

16. Z broszury NACRE “Inter-continental conference on caring for creation,” 16–19 maja 1990.

17. Ibid.

18. Laura Sessions Stepp, “Creation theories aside, they join forces to save the Earth” w The Morning News

Tribune, 24 maja 1992, str. A3.

19. “Religious Leaders Join Scientists in Ecological Concerns,” w Christianity Today, 18 sierpnia 1991, str. 49.

20. Ibid.

21. Ibid.

22. New York Times, 16 maja 1992.

23. Tarrytown News, listopad 1984, str. 5.

24. “Międzywyznaniowy projekt ma chronić środowisko: Gore pomaga zapoczątkować współpracę wśród przywódców katolików, żydów i protestantów. Wśród ich celów są zajęcia inspirowane przez ruch „Grass-roots” w tysiącach zgromadzeń religijnych”, w Los Angeles Times, 9 października 1993, str. B5.

25. Ibid.

26. Calvary Contender, 15 lipca 1996.

27. The Oregonian, 10 kwietnia 1993, str. C1.

28. The Morning News Tribune (Tacoma, WA), 24 maja 1992, str. A3.

29. Shared Vision: Global Forum of Spiritual and Parliamentary Leaders on Human Survival, jesień 1987, str. 5.

30.  Z oficjalnej broszury forum „Global Forum of Spiritual and Parliamentary Leaders on Human Survival”, 304 East 45-Street str.12, New York, NY 10017.

31. “For Global Survival: The Final Statement of the Conference,” w Shafred Vision (biuletyn Globalnego Forum), lato 1988, str. 12.

32.  The Moscow Plan of Action of the „Global Forum on Environment and Development for Human Survival”, styczeń 1990, dokument końcowy, str. 9.

33. Ibid., str. 12.

34. Z Moscow Declaration, Shared Vision, t. 4, nr 7, 1990, str 16.